زمینه و هدف: التیام زخم عبارتست از حصول مجدد تمامیت فیزیکی ساختارهای داخلی و خارجی و در برگیرنده تعامل های پیچیده بین سلولها و فاکتورهای مختلف می باشد. درمان صحیح و مراقبت از زخم جهت افزایش سرعت بهبودی، همچنین جلوگیری از مزمن شدن و عفونت آن، همواره مدنظر انسان بوده و روشهای مختلف برای رسیدن به این هدف بکار گرفته شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات هیدروکسید آلومینیم که سالیان سال به طور تجربی جهت جلوگیری از زخم بستر بکار می رفت، بر روند التیام زخم پوستی در موش صحرایی صورت گرفت. روش بررسی: اثرات داروی هیدروکسید آلومینیم بر روند التیام زخم پوستی در دو مدل(زخمهای طولی با ایجاد برش عمقی به طول 1.5 سانتی متر و زخمهای گرد به قطر 1.5 سانتی متر) در پشت موش صحرایی در قسمت پاراورتبرال از خط وسط و با ارزیابی طول و مساحت ناحیه التیام یافته و بررسی پاتولوژیکی در روزهای مختلف و نیز آزمایش تانسیومتری بعد از ترمیم کامل زخم انجام گرفت. یافته ها: درصد بهبودی زخم در گروه کنترل زخمهای طولی در روزهای سوم، ششم، نهم، دوازدهم و پانزدهم از 10.13%، 31.88%، 52.46%، 78.75% و 100% به ترتیب به 10.25%، 33.38%، 55.38%، 81.36% و 100% با هیدروکسید آلومینیم تغییر یافت و در گروه کنترل زخمهای گرد، از 9.88%، 21.25%، 52.13%، 69.63%، 88.21% و 100% در روز هجدهم به ترتیب به 10.28%، 29.5%، 52.38%، 75%، 91.73% و 100% با هیدروکسید آلومینیم رسید که در هیچ کدام از روزها، معنی دار نبوده است. تنش (حداکثر نیروی وارد بر پوست که سبب پاره شدن آن می شود) در گروه کنترل زخمهای طولی، از 13.19 به 15.11 نیوتن با هیدروکسید آلومینیم، و در گروه زخمهای گرد در حالت کنترل، از 11.78 به 11.94 نیوتن با هیدروکسید آلومینیم تغییر یافت. کرنش (طول کشیدگی بافت، هنگامی که حداکثر کشش بر آن وارد می آید) در گروه کنترل زخمهای طولی، از 9.98 میلیمتر به 10.59 میلیمتر با هیدروکسید آلومینیم و در گروه زخمهای گرد در حالت کنترل، از 10.53 میلیمتر به 11.57 میلیمتر با هیدروکسید آلومینیم تغییر یافت. یافته های پاتولوژیک در بررسی نمونه های اخذ شده از موارد کنترل و زخمهای مواجه شده با آلومینیم در دو گروه زخم طولی و گرد، از نظر هیستولوژیک، حکایت از روند کیفی نسبتا مشابه از نظر سرعت روند ترمیم و بسیج سلولی و پاکسازی ناحیه ترمیم زخم با توجه به توالی زمانی نمونه ها با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین داشتند.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که احتمالا داروی هیدروکسید آلومینیم تاثیری بر روند سرعت التیام زخم پوستی و ساخت کلاژن در موش صحرایی ندارد، هر چند بررسی های ایمنوهیستوشیمی بیش تری مورد نیاز است.

کربنیزاسیون یکی از روش های اصلی تولید آلومینا از محلول آلومینات حاصل از لیچینگ نفلین سینیت است. با توجه به مطالعات و تحقیقات کم در مورد فرآیند تولید آلومینا از نفلین سینیت در دنیا و به ویژه ایران و همچنین مکانیزم پیچیده و ناشناخته فرآیند کربنیزاسیون، لزوم تحقیقات بیشتر برای شناخت هرچه بهتر فرآیند، ضروری است. هدف اصلی این پژوهش، شناخت بهتر فرآیند کربنیزاسیون و مدلسازی ترمودینامیکی آن با استفاده از نرم افزار OLI Analyzer است. شرایط مناسب فرآیند کربنیزاسیون با استفاده از دو مدل آبی و مخلوط حلال موجود در این نرم افزار پیش بینی شد. با توجه به ترکیب شیمیایی محلول، نسبت قلیا و دما، مقدار گاز دی اکسید کربن برای کاهش pH و در نتیجه تجزیه محلول آلومینات و ترسیب هیدروکسید آلومینیم متفاوت است. نتایج حاصل از دو مدل، در مقادیر pH بیشتر از 11، تشکیل هیدروکسید آلومینیم و در مقادیر کمتر از این pH، داسونیت را پیش بینی کردند. با افزایش دما، مقدار هیدروکسید آلومینیم کاهش و مقدار داسونیت و ترکیبات سیلیس دار افزایش می یابد. دمای 75 درجه سانتی گراد به عنوان دمای مناسب برای فرآیند کربنیزاسیون انتخاب شد. آزمایش های کربنیزاسیون برای تولید هیدروکسید آلومینیوم با خلوص بالا با استفاده از نتایج بدست آمده از مدلسازی ترمودینامیکی انجام شد. آنالیز XRD محصولات حاصل از فرآیند کربنیزاسیون، در pHهای بیشتر از 11 بایریت را به عنوان فاز غالب هیدروکسید آلومینیم نشان داد. آنالیز XRF نشان داد هیدروکسید آلومینیم ترسیب شده در pH برابر 11 حاوی 61 درصد Al2O3 است و بازیابی ترسیب هیدروکسید آلومینیم از محلول آلومینات 54 درصد است. نتایج مدل آبی با نتایج آزمایشگاهی تطابق بیشتری داشت.

در تحقیق حاضر، بررسی می­شود که چگونه سنتز نانوذرات و نانوساختارهای آلومینیوم هیدروکسید و نقره، به عنوان پوشش هایی بر روی سطح چوب، می تواند خواص ضد قارچی و ماندگاری بیشتر آن را افزایش دهد. برای سنتز، از روش ماکروویو استفاده شده است و سپس خواص پوشش های حاصل، از جمله خواص ضدباکتریایی و ضدآتش سوزی، با استفاده از تحلیل­های SEM، XRD، TGA، و آزمون های آتش سوزی UL-94 و ضریب حداقل اکسیژن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که پوشش های دولایه با نقره و آلومینیوم هیدروکسید، به ترتیب، خواص ضد قارچی و ماندگاری بیشتر بهتری را نسبت به پوشش هایتک لایه دارند. همچنین، در آخرین نمونه که از هر دو نمک آلومینیوم نیترات و نقره نیترات استفاده شده است، همگرایی بین خواص ضد قارچی و ماندگاری بیشتر به خوبی مشاهده شده است.

قرص های هیدروکسید آلومینیم در شرایط مختلف از نظر دما و رطوبت نسبی به مدت 3 ماه نگهداری شده و سپس خواص آنتاسید آنها با نمونه های نگهداری شده در شرایط معمولی اتاق مقایسه گردید. نتایج ارزیابی خواص خنثی سازی قرص ها نشان داد که شرایط فوق فقط سرعت خنثی سازی و زمان شروع اثر قرص ها را به طور معنی داری تغییر می دهد در حالیکه قدرت خنثی سازی و دوام اثر خنثی سازی قرص ها تحت تاثیر قرار نمی گیرد. سرعت خنثی سازی تحت تاثیر دما و رطوبت نسبی بالا (96.2% و 45ºC) حداکثر کاهش را نشان داد در حالیکه در دمای پایین 5 درجه سانتیگراد حتی با رطوبت های نسبی بالا تغییری در این خاصیت قرص ها ایجاد نشد. زمان شروع اثر قرص ها فقط تحت تاثیر دما قرار گرفت و در بالاترین دمای نگهداری (45ºC) افزایش چشمگیری نشان داد. دیفراکتومتری اشعه X بر روی پودر آمورف هیدروکسید آلومینیم ثابت کرد که در دمای پایین با هر سطح از رطوبت نسبی تغییری در ساختمان کریستالی پودر ایجاد نمی شود ولی در دمای بالا (45ºC) تغییرات بارزی در ساختمان کریستالی ذرات هیدروکسید آلومینیم ایجاد می گردد که این تغییرات با افزایش رطوبت نسبی بیشتر می شود. نتایج حاصل از طیف سنجی IR مشخص کرد که هیچگونه تغییر شیمیایی در مدت زمان نگهداری ایجاد نشده و تغییرات ایجاد شده در خواص خنثی سازی منحصرا به دلیل تغییرات در ساختمان کریستالی ذرات می باشد.

زمینه و هدف: فسفر بعنوان یکی از آلاینده های پساب های کشاورزی، صنعتی و شهری، نقش مهمی در غنی شدن یا به پروردگی (Eutrophication) آب های سطحی دارد. استفاده از جاذب های کاتیونی، روش شناخته شده و موثری برای حذف آنیون هایی مانند فسفات از محیط های آبی است. در این میان، هیدروکسیدهای دوگانه لایه ای (LDHs) Layered double hydroxides) بعنوان جاذب های تبادل آنیونی با کارایی بالا شناخته شده اند. در این مطالعه، کارایی هیدروکسید دوگانه لایه ای منیزیم-آلومینیم در حذف فسفر از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: هیدروکسید دوگانه لایه ای منیزیم-آلومینیم (Mg-Al-LDH-Cl) با استفاده از روش هم رسوبی تولید و برای حذف فسفر از محلول آبی بکار برده شد. آزمایش های سینتیکی و تعادلی جذب فسفر به وسیله Mg-Al-LDH-Cl در حالت بسته، با بررسی اثر عوامل مختلف مانند زمان تماس، غلظت اولیه فسفر، pH، قدرت یونی و دوز جاذب بر کارایی حذف فسفر بوسیله LDH، انجام شد.یافته ها: نتایج آزمایش سینتیکی نشان داد که جذب فسفر به وسیله LDH پس ازmin 30 به تعادل رسید. مدل شبه درجه دوم، بهترین برازش را بر داده های سینتیکی جذب فسفر داشت و این نشان می دهد که جذب شیمیایی، کنترل کننده سرعت جذب فسفر بوسیله LDH بود. همچنین، مدل لانگمویر بهترین برازش را بر داده های آزمایش جذب داشت و بیشترین ظرفیت جذب با استفاده از این مدل 37.83mg P/g بدست آمد.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که درصد جذب فسفر با افزایش زمان تماس و غلظت LDH افزایش، ولی با افزایش غلظت اولیه فسفر، pH و قدرت یونی کاهش می یابد. شرایط بهینه برای جذب سطحی آنیون فسفات بوسیله Mg-Al-LDH بصورت غلظت20mg P/g ، زمان2h ، pH برابر با 3، دوز جاذب10g/L و قدرت یونی0.03mol/L ، تعیین شدند.

امروزه پایه کاتالیست ها به منظور کاهش هزینه در واحد حجم و توزیع مناسب و نیز افزایش سطح تماس آن ها به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. سطح ویژه، استحکام و تخلخل مناسب از ویژگی های یک پایه کاتالیستی است. آلومینا به دلیل داشتن فازهای متنوع و گسترده ای از این مشخصات، در بین مواد متفاوت کاربرد بسیار فراوانی را در تعداد زیادی از واکنش های شیمیایی صنعتی دارد. در این پژوهش بدون حضور مواد افزودنی و روش های متداول برای افزایش سطح و استحکام، از روش سل-ژل در تولید پایه آلومینا استفاده شد و تاثیر نوع روش، نمک، رسوب دهنده بر سطح ویژه آن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه ها نشان می دهند، پایه تولید شده با استفاده از نمک اسیدی آلومینیم نیترات و رسوب دهنده قلیایی آمونیاک دارای سطح 300 m2/g است که بیشترین سطح ویژه را دارد. هم چنین پایه تولیدی از آمونیاک و نمک آلومینیم سولفات دارای سطح ویژه 51 m2/g است.

در این پژوهش به منظور بررسی نقش نانوذرات در حذف آلاینده رنگزای کاتیونی سافرانین، سه جاذب زیر سنتز و مشخصه یابی شده است: نانو کامپوزیت اکسید گرافن با کربن فعال (GO-AC) به عنوان نمونه شاهد، اکسید گرافن با کربن فعال و نانو ذره هیدروکسید آلومینیم (GO-AC-Al(OH)3NPS) و اکسید گرافن با کربن فعال و نانو ذره اکسید سریم (GO-AC-CeO2NPS). مشخصه یابی سه نانوکامپوزیت سنتز شده به عنوان جاذب که شامل (GO-AC)، (GO-AC-Al(OH)3NPS) و (GO-AC-CeO2NPS) می باشد، با تجزیه و تحلیل طیف سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه، پراش پرتو X، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آنالیز عنصری و قطر هیدرودینامیکی مشخص شد. اثر عوامل مختلف مانند pH، غلظت اولیه رنگزا، مقدار جاذب، زمان تماس و دمای آنالیت در فرآیند جذب رنگزای سافرانین بررسی شد. اکسید گرافن، کربن فعال و نانو ذره اکسید سریم و هیدروکسید آلومینیم به علت داشتن حفرات و گروه های عاملی متفاوت می توانند با تشکیل انواع برهم کنش های الکترواستاتیک، π-πو پیوندهای هیدروژنی در جذب رنگزای سافرانین موثر باشند. سازوکارهای اثرگذار بر حذف آلاینده ها با مدل های ایزوترمی فرندلیچ و لانگمویر مطالعه شد که نتایج نشان داد حذف رنگزای سافرانین از ایزوترم فرندلیچ تبعیت می کند و مقدار ضریب همبستگی R2 برای نانوکامپوزیت های (GO-AC)، (GO-AC-CeO2NPS) و (GO-AC-Al(OH)3NPS) به ترتیب 0. 973، 0. 986 و 0. 999 به دست آمده است. بیشینه ظرفیت جذب به دست آمده برای سه کامپوزیت GO-AC، GO-AC-CeO2 NPS و GO-AC-Al(OH)3NPS به ترتیب 7. 917، 9. 847 و 9. 197 میلی گرم بر گرم می باشد. نانوکامپوزیت های تهیه شده از نانو ذرات سریم اکسید و هیدروکسید آلومینیم عملکرد بالایی در حذف رنگزای سافرانین نسبت به جاذب شاهد (GO-AC) از خود نشان دادند.

به منظور توسعه الکترو کاتالیست های فلزی کارآمد و کم هزینه برای واکنش کاهش اکسیژن (ORR)، در این پژوهش، ترکیب هیدروکسید دولایه آلومینیم و روی (ZnAl-LDH) با گرافن اکساید کاهش یافته و عامل دار شده با اتم های نیتروژن و سولفور (N, S– rGO) با روش آب گرمایی، مورد استفاده قرار گرفت. ساختار، ترکیب، ریخت و فعالیت الکتروکاتالیستی ترکیب ZnAl-LDH/N, S– rGO با به کارگیری آزمون های فیزیکی و الکتروشیمیایی بررسی و نتایج با عملکرد الکتروکاتالیستی کاتالیست تجاری Pt/C 20% مقایسه شد. برپایه نتایج آزمایش های فیزیکی، افزون بر یکنواخت بودن و لایه نشانی صحیح ساختار الکتروکاتالیست، اندازه ذرات نیز به گستره نانومتر رسید. برپایه نتایج الکتروشیمیایی، الکتروکاتالیست ZnAl-LDH/N, S– rGO فعالیت الکتروشیمیایی قابل توجه و بسیار نزدیک به کاتالیست تجاری Pt/C 20% داشت. پتانسیل آغاز واکنش برای این نمونه V 0/01-تعیین شد. پایداری الکتروکاتالیستی در محیط قلیایی مطلوب بود. می توان نتیجه گرفت هیبرید هیدروکسیدهای دولایه (LDHs) و پایه های کربنی، رسانایی الکتریکی، فعالیت الکتروکاتالیستی، سطح فعال و پایداری را برای واکنش کاهش اکسیژن بهبود می دهند.

در این پژوهش، سینتیک رهایش داروی آتورواستاتین- که دارویی آب گریز است- از بین لایه های نانوذرات هیدروکسید دوگانۀ لایه ای بررسی شده است. بدین منظور، نانوذرات هیدروکسید دوگانۀ لایه ای (LDH) با روش هم رسوبی و استفاده از دو شیوۀ اختلاط (با همزن مغناطیسی و همگن ساز) سنتز شد و سپس، داروی آتورواستاتین درمیان لایه های نانوذرات سنتزی LDH بارگذاری شد. ذرات LDH سنتزی باکمک آزمون های FTIR، XRD و SEM مشخصه یابی شد. آزمون SEM نشان داد که با افزایش سرعت اختلاط در سنتز، اندازۀ ذرات به مقدار شایان توجهی کاهش یافت. آزمون XRD نیز مشخص کرد که بلورینگی با کوچک تر شدن اندازۀ ذرات کاهش می یابد که ناشی از وجود نقص های بیشتر در ساختار ذرات کوچک تر است. فاصلۀ بین لایه ها برای ذرات LDH پیش از بارگذاری دارو 7/8 آنگستروم بود و پس از بارگذاری دارو و انتقال پیک (003) به زاویۀ کوچک تر، به 3/33 آنگستروم افزایش یافت. برای محاسبۀ مقدار داروی بارگذاری شده و به دست آوردن الگوی رهایش دارو از طیف سنجی مرئی- فرابنفش استفاده شد. نتایج نشان داد که مقدار داروی بارگذاری شده در ذرات LDH سنتزی به کمک اختلاط با همگن ساز، بیش از 1/8برابر داروی بارگذاری شده در ذرات LDH سنتزشده به کمک همزن مغناطیسی است. رهایش دارو نیز با چهار مدل سینتیکی درجۀ صفر، درجۀ اول، Rigter-Peppas و Higuchi مطالعه شد. مطالعۀ سینتیک رهایش داروی آتورواستاتین از نمونه های مختلف نشان داد که رهایش دارو غیرخطی است و مدل Higuchi بیشترین و مدل درجۀ صفر کمترین انطباق را با نتایج تجربی دارد.

بلورهای هیدروکسید لایه ای دوگانه Zn-Al در ابعاد نانو به روش دو مرحله ای اصلاح شده «هم رسوبی سریع و هیدروترمال کنترل شده» سنتز شد. محلول سوسپانسیونی مه آلود این نانوبلورها با استفاده از روش DLS تعیین اندازه گردید که اندازه نانوبلورها با توزیع فراوانی 68/71 نانومتر بدست آمد. مورفولوژی نانوکریستال های لایه نشانی شده با استفاده از تصاویر FE-SEM مورد بررسی قرار گرفت. خلوص ترکیب لایه ای سنتز شده و همچنین محصول کلسینه شده آن در دمای ° C 500 با استفاده از آنالیزهای XRD، FT-IR و TG-DTG مورد بررسی قرار گرفت. خمیر بر پایه آلفا-ترپینئول از این نانوبلورها تهیه و سلول خورشیدی پروسکایتی با استفاده از هیدروکسیدهای لایه ای دوگانه برای اولین بار ساخته شد و خواص آن مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی های بیشتر لایه مزو-متخلخل مرکب با استفاده از مخلوط خمیر LDH و خمیر TiO2 با دستور اختلاط (75، 50، 25 x =)-x) LDH + xTiO2 100) و نیز لایه متخلخل با استفاده از خمیر LDH در ساخت سلول خورشیدی پروسکایتی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که با کم شدن مقدار LDH موجود در لایه مزو-متخلخل، بازده سلول افزایش یافت.